Proboszczowie i kustosze parafii Ostrożany
W życiu każdej parafii czy społeczności katolickiej, bardzo duża rola spada na kapłanów. To od nich w niemałym stopniu zależy stan duchowy parafian. Oni także dbają o należyty stan i wygląd powierzonej im świątyni oraz innych obiektów parafialnych. Oni przejmują obowiązki wychowania dzieci i młodzieży w wierze katolickiej. To oni wreszcie w chwilach ciężkich dla narodu dawali świadectwo miłości do Boga i Ojczyzny, wspierając duchowo swoich parafian. Nieraz postawy takie okupione zostały wysoką ceną w postaci szykan, kar więzienia, zsyłki na Sybir, czy nawet śmiercią.
Na duszpasterzach parafii Ostrożany spoczywała i spoczywa do dziś szczególna rola polegająca na kultywowaniu i rozwijaniu czci do Matki Bożej oraz opiece nad Jej Cudownym Wizerunkiem. Zwłaszcza po uzyskaniu przez świątynię ostrożańską statusu Sanktuarium Diecezjalnego, i ukoronowaniu Obrazu koronami papieskimi, rola ta znacznie wzrosła. Przez 550 lat istnienia kościoła i parafii w Ostrożanach pracowały tutaj dziesiątki księży: proboszczów, wikariuszy, altarzystów oraz zakonników i misjonarzy. Wszyscy oni, choć w różny sposób, wnieśli swój wkład w funkcjonowanie tutejszej placówki duszpasterskiej. Imienne wykazy księży do 1985 roku zamieszczone są w pracy ks. dr Eugeniusza Borowskiego p. t. „Sanktuarium Matki Bożej w Ostrożanach”. Bardziej szczegółowo omówieni są też kolejni proboszczowie. Tutaj podajemy jedynie krótkie dane o nich celem przypomnienia, ze szczególnym uwzględnieniem proboszczów pracujących w XX wieku. Dawniej gdy fundatorami kościołów były prywatne osoby, duży wpływ na obsadę stanowiska proboszcza mieli tzw. „kolatorzy” czyli opiekunowie świątyń, będący najczęściej właścicielami danej miejscowości. Stąd często są podane w źródłach informacje o tym że, proboszcz został prezentowany przez ówczesnego dziedzica wsi. Tak było do połowy XIX wieku i w Ostrożanach. Wykazy najstarszych proboszczów do 1628 roku są nie w pełni kompletne ze względu na niedostatek źródeł.
Ks. Jakub (1450-73) Był pierwszym księdzem sprawującym opiekę nad kościołem ostrożańskim. Jednocześnie w tych latach był proboszczem w Perlejewie. Po jego śmierci Ostrożany miały stać się odrębną parafią.
Ks. Wojciech Rykaczewski (1526-54) Pierwszy znany proboszcz parafii Ostrożany, oddzielonej już od Perlejewa.
Ks. Antoni Mikuczewski (1556)
Ks. Andrzej Czarnota (1580) Opłacał podatek z poświętnego w Ostrożanach
Ks. Żelazowski (ok. 1590) Za jego czasów zbudowana została karczma kościelna, wspomniana z okazji sporu między proboszczem Sadowskim a dworem w 1672 r.
Ks. Leonard z Dworaków (1595-96) Odzyskał grunty należące do beneficjum kościelnego, a zagarnięte podstępnie przez dzierżawców dworu ostrożańskiego. Wniósł także do akt ziemskich drohickich dokument fundacyjny z 1450 roku, dzięki czemu znamy jego treść.
Ks. Wojciech Tchórzewski (1628-53) Na początku jego duszpasterzowania 8 września 1628 roku, nowy właściciel Ostrożan Aleksander Radziszewski dokonał potwierdzenia fundacji kościoła oraz odnowienia praw do dziesięcin z dworu. W związku z procesami o dziesięciny zadbał w 1635 r. o wciągnięcie do akt ziemskich drohickich dokumentu erekcyjnego parafii z 1451 roku. Jako pierwszy zaczął od 1633 roku prowadzić księgi metrykalne chrztów, zachowane do dziś.
Ks. Florian Sadowski (28 XI 1653-VI 1690) Dziekan drohicki, prezentowany na stanowisko proboszcza przez Aleksandra Radziszewskiego. Dzięki jego zapiskom zachowały się pierwsze wzmianki o Obrazie Matki Bożej oraz o wystroju pierwszego kościoła. W 1657 r. przeżył najazd Szwedów i Rakoczego którzy ograbili kościół ostrożański. Wspólnie z Aleksandrem Radziszewskim doprowadził do erekcji Bractwa Różańca Świętego w Ostrożanach. W 1661 r. została ufundowana kaplica i altaria Różańca Św. przy kościele. Pierwszym altarzystą został ks. Grzegorz Niemyjski. W tym czasie powstał także w Ostrożanach Szpital – przytułek dla ubogich (Xenodochio) Ks Sadowski zadbał także o wikariusza dla parafii w celu usprawnienia posługi kapłańskiej. Postarał się również o jego uposażenie materialne. Obok nich duszpasterzuje tu także altarzysta różańcowy oraz franciszkanie z Drohiczyna. W 1675 r. wziął w zastaw od Tomasza Skiwskiego część wsi Moczydły Zalesie z kilkoma poddanymi. Z 1671 roku pochodzi pierwszy zachowany, ale niepełny spis rodzin parafii Ostrożany.
Ks. Paweł Antoni Suliszewski (VII 1690-IV 1697) kanonik lwowski, przemyski i kamieniecki, sekretarz królewski, proboszcz w Łosicach potem w Głownie. Prezentowany przez Mikołaja Bykowskiego kasztelana podlaskiego. W 1693 r. uzyskał od niego dwie włóki ziemi na Jaszczołtach w zamian za sumę zapisaną niegdyś przez Aleksandra Radziszewskiego.
Ks. Teodor Kazimierz Aponowicz (IX 1697-1709) Kanonik kijowski, łucki, dziekan drohicki. Za jego posługi duszpasterskiej zbudowany został drugi kościół ufundowany przez Mikołaja Bykowskiego w 1700 roku.
Ks. Szymon Leon Poraziński (1709 – 1749) Prezentowany na proboszcza przez spadkobierców Mikołaja Bykowskiego – córkę Konstancję Fredrową i zięcia Jana Gembickiego. Dziekan drohicki. Na jego barki spadło wyposażenie a może i dokończenie budowy, drugiego kościoła. Początek jego proboszczowania był niezwykle trudny. Liczne przechody Szwedów, Sasów i Moskali, kontrybucje, zaraza w 1710, głód w 1714 roku, wszystko to nie sprzyjało ambitnym założeniom. Wybudował w 1713 nową plebanię oraz przytułek dla ubogich. Zaczął prowadzić księgę dobrodziejów kościoła, w której zapisywał skrupulatnie wszelkie ofiary i fundacje. Wyposażył kościół w organy, ołtarze, rzeźby oraz sprzęty liturgiczne. Zbudował także nową drewnianą dzwonnicę. W 1744 r. parafię ostrożańską wizytował bp. łucki Franciszek Antoni Kobielski. Przy okazji wizytacji wspomniano o Obrazie Matki Bożej jako „wielce łaskami słynącym”
Ks. Józef Antoni Łuniewski (20 IV 1749 – 1756) Kanonik płocki, Notariusz Apostolski. Prezentowany przez kolatora Baltazara Ciecierskiego. Postarał się o pozłocenie koron na Obrazie Matki Bożej.
Ks. Andrzej Niewiadomski (25 X 1756 – 8 V 1768) Kanonik kolegiaty brzeskiej. Prezentowany przez Ignacego Ciecierskiego dziedzica Ostrożan. Za jego rządów wybudowano kosztem Ignacego Ciecierskiego trzeci, istniejący do dziś kościół. Część wyposażenia przeniesiono z poprzedniej świątyni. Na obrazie Matki Bożej drewnianą sukienkę zastąpiono srebrną wykonaną z przetopionych wotów.
Ks. Henryk Andrzej Gederman (22 VI 1769 – 24 I 1806) Kanonik lwowski, kijowski i warszawski, doktor obojga praw i Protonotariusz Apostolski. Pochodził z Pomorza, prezentowany na proboszcza przez Teodorę Ciecierską wdowę po Ignacym. W 1782 roku wytoczył procesy niemal całej szlachcie z parafii o niepłacenie dziesięcin. W 1792 roku za jego staraniem odbyła się uroczysta renowacja Bractwa Różańcowego. Pod koniec jego życia, pod wpływem zarządzeń Prusaków, utworzono nowy cmentarz grzebalny na miejscu w którym obecnie się znajduje. Ostrożany w tym czasie włączono do nowo utworzonej diecezji wigierskiej.
Ks. Marcin Szymborski (1807 – 11 II 1835) Dziekan drohicki, kanonik podlaski. Wybudował nową plebanię oraz inne budynki inwentarskie. Sprawił nowe organy do kościoła, znajdujące się w nim do dziś. W 1810 r. została wybudowana jego staraniem dzwonnica. W 1806 roku oszalowano kościół na zewnątrz i wewnątrz oraz wzmocniono lisicami.
Ks. Antoni Zakrzewski (II – VII 1835) wikariusz parafii Ostrożany, administrator po śmierci ks. Szymborskiego
Ks. Andrzej Kiersnowski (VII 1835 – 3 XII 1862) Poprzednio wikariusz w Ostrożanach i proboszcz w Pobikrach. Prezentowany przez Stefana Ciecierskiego. W latach 1835 i 1851 przeprowadzał remonty kościoła. W 1847 r. gruntownie odnowił organy. W 1848 roku Ostrożany zostały włączone do diecezji wileńskiej. Jako pierwszy z proboszczów ostrożańskich był represjonowany przez władze carskie za „podburzające kazania”. Pośmiertnie skonfiskowano jego majątek i sprzedano na licytacji.
Ks. Aleksander Sidorowicz (1862 – VIII 1864) administrator, poprzednio wikariusz w Ostrożanach. Represjonowany za uroczyste powitanie wojsk powstańczych w 1863 roku. Więziony i skazany na zsyłkę do Guberni Permskiej.
Ks. Onufry Czajkowski (X – XI 1864) administrator
Ks. Leon Rypiński (XII 1864) administrator
Ks. Jan Walter (II 1865 – 65) administrator. Odwołany za nie przyjęcie „trebnika” i obrazę urzędnika rosyjskiego.
Ks. Piotr Kryński (3 X 1870 – 23 X 1871) administrator
Ks. Bronisław Strumiłło (23 X 1871 – 24 IV 1877) administrator. Represjonowany za odmowę posługiwania się językiem rosyjskim podczas kazań. Przeniesiony na wikariat do Bociek, następnie zesłany w głąb Rosji
Ks. Jakub Kruszewski (1877 – 1882) administrator, poprzednio administrator w Śledzianowie. Za poświęcenie krzyża przydrożnego bez zezwolenia władz został pozbawiony parafii i obłożony karami pieniężnymi.
Ks. Jarosław Rosiński (1882 – 1883) administrator. Także szykanowany przez władze carskie
Ks. Józef Więckiewicz (1883) administrator.
Ks. Józef Nowicki (1883 – 1884) administrator. Następnie proboszcz w Śledzianowie. Tam skazany na więzienie a potem zesłany na Sybir za udzielanie posług religijnych unitom zza Buga. Na zesłaniu zamordowany.
Ks. Konstanty Waszkiewicz (1884 – 1886) Pełnoprawny proboszcz. Skazany na więzienie za udzielanie posług religijnych unitom. Ogrodził cmentarz grzebalny murem z kamienia
Ks. Aleksander Adam Stankiewicz (1886) administrator
Ks. Kazimierz Lekstytowicz (14 VIII 1886 – 1892) Podjął się remontu kościoła ostrożańskiego w 1892 r. Za zbieranie składek na ten cel bez zezwolenia zaborców usunięty z parafii i zamknięty w klasztorze w Grodnie.
Ks. Aleksander Ludowicz (20 VI 1892 – 12 XII 1895) Już przed przyjściem do Ostrożan był więziony i przebywał na zesłaniu. Poprzednio jako proboszcz parafii Sokolany oskarżony o odprawienie nabożeństwa w dniu nieświątecznym.
Ks. Bolesław Janowicz (12 XII 1895 – 20 IX 1901) Za jego proboszczowania, na jesieni 1899 roku parafię wizytował biskup wileński Stefan Zwierowicz
Ks. Aleksander Rymkiewicz (20 IX 1901 – 10 V 1911) Oskarżony w 1902 r. o zabranianie chodzenia dzieciom katolickim do rosyjskiej szkoły, a w 1906 o prowadzenie tajnej polskiej szkoły w Łopuszu. Nie zdołały go jednak dosięgnąć represje ze względu na zły stan zdrowia. Zmarł 10 maja 1911 roku i został pochowany na cmentarzu parafialnym
Ks. Kazimierz Kowalewski (1911 – 1918) W 1913 r. na pamiątkę wydania Edyktu Mediolańskiego ustawił granitowy krzyż na przykościelnym placu. Po odejściu z Ostrożan mianowany proboszczem nowo powstałej parafii w Miłkowicach. Zmarł 1 stycznia 1927 r. Pochowany na cmentarzu parafialnym w Ostrożanach
Ks. Benon Kaj (1919 – 28 VIII 1931) Wybudował w 1921 roku obecną plebanię na miejscu starej drewnianej. W 1925 roku Ostrożany zostały przeniesione z diecezji wileńskiej do nowo utworzonej diecezji w Pińsku. Już dwa lata później w 1927 r. odbyła się wizytacja kanoniczna parafii dokonana przez Sługę Bożego Biskupa Zygmunta Łozińskiego pierwszego biskupa pińskiego. Ks. Kaj po rezygnacji z probostwa zamieszkał w Smorczewie.
Ks. Jan Auder
Bardzo głęboko, szczególnie wśród starszych parafian, jest zakorzeniona pamięć o tym kapłanie, długoletnim proboszczu, bardzo zasłużonym dla ostrożańskiego Sanktuarium.
Ks. Jan Auder urodził się 26 marca 1879 roku we wsi Szarki, w powiecie teleszewskim na Łotwie. Jego rodzicami byli Michał i Luiza z Wasylów Auderowie, będący Łotyszami wyznania protestanckiego. W wieku 17 lat młody Janek podjął się udzielania korepetycji w dworkach szlacheckich na Litwie. Podczas pobytu w polskim dworku państwa Sakielów rozbudziła się w nim miłość do Polski oraz chęć bycia Polakiem. Tutaj także wielkie wrażenie wywarła na nim religijna postawa państwa Sakielów i ich pobożność do Matki Bożej. Zainspirowany kultem Maryi, zdecydował się przejść na katolicyzm. Wstąpił także do Seminarium Duchownego w Kownie. Ukończył je w 1911 roku i został wyświęcony na kapłana. W czasie nauki w Seminarium był szykanowany przez kolegów Łotyszów i Litwinów za to że czuł się Polakiem, mimo iż z urodzenia był Łotyszem. Ks. Auder pracował najpierw jako wikariusz w Poniewieżu (1912), następnie w Rydze (1912 – 1915), Tomsku (1915 – !916), potem jako proboszcz w Timofiejówce koło Irkucka (1916 – 1920). W 1920 r. został osadzony przez Bolszewików w więzieniu w Moskwie. Po uwolnieniu w 1923 roku przyjechał do Polski. Początkowo zamieszkał w Warszawie, następnie zgłosił się do dyspozycji ks. bpa Zygmunta Łozińskiego. W 1925 r. został wikariuszem w Siemiatyczach. W 1927 r. po śmierci ks. Kowalewskiego został proboszczem w Miłkowicach. Natomiast w 1931 r. gdy z probostwa ostrożańskiego ustąpił ks. Kaj, bp Łoziński mianował na jego miejsce księdza Audera. Ksiądz Auder był bardzo zadowolony z tej decyzji. Mawiał nawet: „Kto dostanie Ostrożany, policzony między pany”.
Wysoki, przystojny ksiądz, o bardzo wesołym i pogodnym usposobieniu, bardzo szybko zyskał zaufanie i szacunek u parafian. Słynął w całej okolicy z gościnności, przy czym miał zwyczaj częstować wszystkich swoimi nalewkami ziołowymi i owocowymi (przy plebanii był duży sad, w którym znajdowało się ponad sto różnych drzew owocowych), zarówno dostojnych gości jak i swoich parafian. Był także znanym w całym zakątku diecezji humorystą. Swoimi, nieraz ciętymi i swobodnymi, dowcipami i fraszkami rozweselał wszystkich. Zrobił dla parafii ostrożańskiej bardzo wiele, zarówno na polu materialnym, jak i w dziedzinie duchowej. W 1934 r. dokonano powiększenia cmentarza i jego ogrodzenia murem z pustaków. W 1937 r. wymieniono podwaliny w kościele i naprawiono fundamenty. W 1939 r. pomalowano cały kościół wewnątrz i na zewnątrz. W 1946 r. zdjęto z kościoła gont i nakryto go blachą cynkową, jak się jednak później okazało, nietrwałą na działanie niskich i wysokich temperatur.
Bardzo wielkie zasługi położył ks. Auder na polu duchowym. To dzięki niemu na nowo odżył kult Łaskami Słynącego Obrazu, chwilowo przygaszony w okresie zaborów. Owocem osobistego nabożeństwa ks. Audera do NMP są pieśni, zarówno nowe napisane ku Jej czci, oraz dawne, zebrane i na nowo przypomniane. Wśród nich m. in.: „Ostrożan Śliczna Pani”, „Matce i Królowej”, „Pieśń do Matki Najmilszej”, „Z doliny łez”. Prawdopodobnie także autorstwa ks. Audera jest pieśń śpiewana uroczyście na odsłonięcie i zasłonięcie Cudownego Obrazu „Witaj Ostrożańska… Żegnaj Ostrożańska…”. Również dzięki ks. Auderowi rozwinęło się w Ostrożanach na nowo nabożeństwo do Św. Mikołaja. Miał temu służyć, specjalnie ku temu ułożony, kant do tego świętego, śpiewany chętnie do dziś. Za czasów ks. Audera powstały też nowe bractwa i zgromadzenia religijne w parafii. W 1932 r. powstało Bractwo Straży Honorowej Najświętszego Serca Pana Jezusa, liczące w 1939 r. 150 osób. W 1937 r. powstały: Katolickie Stowarzyszenie Młodzieży Żeńskiej oraz Zgromadzenie Trzeciego Zakonu Świętego Franciszka Serafickiego. Działało także, posiadające długą tradycję, Bractwo Żywego Różańca. W 1939 roku liczyło ono 409 członków.
W okresie wojny i okupacji sowieckiej, a potem niemieckiej ks. Auder przeszedł bardzo wiele. Był zmuszony opuścić plebanię zamienioną na posterunek policji niemieckiej i zamieszkać w organistówce. Znajomość języka niemieckiego i nazwisko, nieraz pozwoliły mu ratować parafian od szykan, kontrybucji a nawet śmierci. Po ucieczce Niemców ks. Auder mógł wrócić na plebanię, ale zaczęły się nowe niepokoje, szykany ze strony „władzy ludowej”, najścia różnych band podszywających się pod partyzantkę. W bardzo trudnej sytuacji ksiądz znajdował się udzielając pomocy duchowej żołnierzom podziemia, czego odmówić nie mógł, a groziły za to ciężkie zarzuty i represje włącznie z karą śmierci. Z biegiem lat zaczęła się nasilać choroba. Jednak i podczas niej ks. Auder nie zapominał o swej Pani. Pisał do Niej swoje wiersze nawet podczas pobytu w szpitalu, by po odzyskaniu zdrowia zamienić je na pieśni. W 1957 roku, ciężko chory, zrezygnował z funkcji proboszcza. Nadal jednak przebywał w Ostrożanach jako rezydent. Zmarł 12 IV 1960 roku. Pochowano go, zgodnie z ostatnią wolą, możliwie najbliżej Obrazu Matki Bożej, na cmentarzu przykościelnym, na wschód od świątyni.
Ks. Józef Barszczewski (XII1957 – 21 X 1962) Ur. w 1917 r. Poprzednio proboszcz w Grodzisku. W 1959 roku ogrodził częściowo cmentarz grzebalny nowym parkanem. Odnowił kościół wewnątrz i na zewnątrz farbą olejną za pieniądze otrzymane ze sprzedaży części gruntów kościelnych. Położył chodniki cementowe przed kościołem. Zakupił zabudowania gospodarcze dla służby kościelnej. W 1959 roku pod okiem ks. Łomackiego z Brańska dokonano gruntownej renowacji organów
Ks. Henryk Kardasz (21 X 1962 – 13 VII 1963) Poprzednio proboszcz w Pobikrach. Równocześnie wykładowca w Seminarium Duchownym w Drohiczynie. Rozpoczął budowę nowej organistówki. Odchodzi na proboszcza do Drohiczyna
Ks. Benedykt Karpiński (13 VII 1963 – 24 IV 1964) Wikariusz od stycznia 1963, administrator po odejściu ks. Kardasza
Ks. Marian Godlewski (24 IV 1964 – 3 X 1964) Długoletni proboszcz w Osmoli w latach 1932 – 57. Następnie proboszcz w Łubinie do 1961. Po wypuszczeniu za pomoc udzielaną partyzantce, proboszcz i dziekan w Bielsku Podlaskim. Przyszedł do Ostrożan śmiertelnie chory. Zmarł 3 X 1964 r. w szpitalu w Warszawie, pochowany na cmentarzu parafialnym w Ostrożanach.
Ks. Benedykt Karpiński (3 X 1964 – 1 IV 1965) Administrator po śmierci księdza Godlewskiego.
Ks. Jan Karnicki (1 IV 1965 – 7 II 1970) Ur. w 1908 r. w Lucynie koło Mińska. W 1939 r. administrator parafii wojskowej w Słonimie. Uczestnik bitwy pod Kockiem w Armii gen. Kleeberga. Po ucieczce z niewoli niemieckiej pracował w diecezji podlaskiej jako kapelan oddziałów partyzanckich AK dowodzonych przez Stefana Wyrzykowskiego „Zenona”. Awansowany do stopnia majora. Po wyzwoleniu organizator i proboszcz parafii Miastko w diecezji gorzowskiej. W 1962 r. zostaje proboszczem w Wyszkach. Po trzech latach przechodzi do Ostrożan. W 1965 r. zakupił metalowe Tabernakulum. W 1966 oddał do konserwacji obraz św. Mikołaja. Pokrył dach kościoła nową blachą ofiarowaną przez parafian przebywających w USA w 1969. Dokonał remontu plebanii i także pokrył ją blachą. Kończy budowę organistówki. Zmarł 7 II 1970 roku i został pochowany na cmentarzu w Ostrożanach. 5 IV 2011 jego ciało zostało ekshumowane z cmentarza w Ostrożanach i pochowane 9 kwietnia tego roku na cmentarzu w Miastku, obok grobu ojca księdza – Antoniego karnickiego (zm. w 1962.)
Ks. Kazimierz Wasilewski (7 II – 13 VII 1970) Wikariusz od 1968 roku, administrator po śmierci ks. Karnickiego
Ks. Henryk Filipowicz (13 VII 1970 – 18 VII 1983) Ur. 1935 r. w Niemyjach Nowych. Święcenia kapłańskie otrzymał 26 VI 1960 roku. Poprzednio proboszcz parafii Kłopoty. W 1971 r. ustawił nowy ołtarz posoborowy przed dotychczasowym ołtarzem głównym ,zaprojektowany przez inż. Żyngiela z Torunia oraz pokrył plebanię blachą. W 1972 założono pierwszą instalację głośnikową w kościele. W dniach 7 – 9 lipca 1973 r. miała miejsce wizytacja parafii przez ks. Biskupa Władysława Jędruszuka. 7 i 8 czerwca 1974 odbyło się nawiedzenie parafii Ostrożany przez Kopię Obrazu Matki Bożej Częstochowskiej. W 1975 r. został przeprowadzony gruntowny remont kościoła, malowanie wewnątrz oraz złocenie organów, ambony i chrzcielnicy. W tym roku wykonano też nowe ławki dębowe i konfesjonały do kościoła.
Ks. Krzysztof Maksimiuk (18 VII 1983 – 19 III 1998) Ur. 1937 r. w Sytkach. Święcenia kapłańskie przyjął w 1961 roku. Przed przyjściem do Ostrożan proboszcz parafii Miłkowice. Kustosz Sanktuarium Matki Bożej. Przyczynił się w znacznym stopniu do zorganizowania i przeprowadzenia uroczystości koronacji Obrazu Matki Bożej Ostrożańskiej. W 1987 r. jego staraniem pomalowano kościół wewnątrz, zaś w 1997 na zewnątrz. Wykonano remont konstrukcji dachowej. Założono nową instalację elektryczną, nagłośnieniową oraz alarmy przeciw włamaniowe. W 1996 odnowiona została dzwonnica, brama cmentarna oraz postawiono nowy parkan z kamienia od strony frontowej. W 1994 dokonano przesunięcia ogrodzenia przykościelnego a tym samym powiększenia placu wokół kościoła. Położony został także nowy chodnik betonowy wokół kościoła oraz ustawiono lampy oświetleniowe. W 1997 roku został na nowo pozłocony cały ołtarz główny oraz zabytkowa chrzcielnica. We wrześniu 1995 r. parafię wizytował ks. Bp Antoni Dydycz.
Ks. Stanisław Grochowski (19 III 1998) Ur. 1945 r. w Kurowie. Święcenia kapłańskie przyjął w 1971 r. Kolejny kustosz Sanktuarium Matki Bożej w Ostrożanach.
Ks. Roman Szmurło (VII 2007-VI 2016)
Ks. Roman Szmurło urodził się 24 stycznia 1967 w Ciechanowcu. Święcenia kapłańskie otrzymał w Siemiatyczach w Parafii p.w. Wniebowzięcia NMP dnia 14.06.1992 z rąk śp. Ks. Bp Władysława Jędruszuka – Ordynariusza Diecezji Drohiczyńskiej. Posługę duszpasterską sprawował w Parafii pw. Wniebowzięcia N M P w Siemiatyczach (1992-1993) oraz Parafii Konkatedralnej pw. Najczystszego Serca N M P w Sokołowie Podlaskim (1993-1993). Decyzją Księdza Biskupa Ordynariusza dr Antoniego Pacyfika Dydycza został skierowany w 1995 roku na studia specjalistyczne z historii literatury wczesnochrześcijańskiej na Uniwersytet Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. Od 1.10.2000 roku został zatrudniony na stanowisku adiunkta przy Katedrze Historii Kościoła w Starożytności Uniwersytetu Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie. W tymże samym roku został wykładowcą patrologii, języka greckiego a od 2006 roku języka łacińskiego w Wyższym Seminarium Duchownym w Drohiczynie. Przez rok (2000-2001) wykładał patrologię w WSD w Siedlcach. Od 21.08.2007 do 06.2016 pełnił funkcję proboszcza Parafii pw. Narodzenia N M P w Ostrożanach oraz kustosza Diecezjalnego Sanktuarium Maryjnego.
