Pójdźcie za Mną

W sanktuarium Matki Bożej w Ostrożanach w drugą sobotę miesiąca, a więc 12 stycznia, po raz pierwszy w tym roku odbył się Wieczernik Maryjny. Od tego też czasu (na prośbę wielu diecezjan) spotkanie to zostało przeniesione z 27. dnia każdego miesiąca na drugą sobotę na godziny wieczorne. Wcześniej Pasterz naszej diecezji bp Antoni Dydycz wystąpił z apelem, by w każdą drugą sobotę miesiąca modlić się o dobre i liczne powołania do stanu kapłańskiego i zakonnego. Dlatego też na pierwszym sobotnim Wieczerniku w szczególny sposób modlono się właśnie w tej intencji.

Tego dnia Mszy św. przewodniczył ojciec duchowny Wyższego Seminarium Duchownego w Drohiczynie ks. dr Jarosław Przeździecki. W liturgii na ten dzień św. Jan Apostoł

w pierwszym liście mówi, że ufność, którą pokładamy w Synu Bożym, polega na przekonaniu, że wysłuchuje On wszystkich naszych próśb, o ile taka jest Jego wola.

W homilii ks. Przeździecki głosił, że Bóg każdego powołuje do różnych funkcji, każdego woła po imieniu. Oznacza to, że nas kocha. Szczególną misję do spełnienia mają ci, których Bóg powołuje do kapłaństwa i stanu zakonnego. Żeby młody człowiek pozytywnie odczytał swoje powołanie, musi przejść kolejne fazy – głosił Ojciec duchowny. Pierwsza z nich to zasiane przez Boga ziarno. Zależnie od tego, czy zostanie przyjęte z miłością, czy też odrzucone, taki będzie wynik powołania. Drugą fazą jest wzrastanie. Ziarno zasiane spotyka „dobrych towarzyszy”, ale też są środowiska jemu przeciwne. Ważnym etapem jest przykład. Przykład księży, przyjaciół, rodziny oraz obowiązujące w niej tradycje ściśle związane z obrzędami naszej wiary. Ostateczną fazą jest decyzja.

Po skończonej Eucharystii nastąpiło wystawienie Najświętszego Sakramentu i miała miejsce adoracja. W szczególny sposób została zawierzona przez serce Maryi sprawa powołań. Wszystkie prośby i dziękczynienia zostały przedstawione Jezusowi przez pośrednictwo Matki Bożej Ostrożańskiej w modlitwie różańcowej. Następnie została odmówiona modlitwa za przygotowujących się do kapłaństwa i życia zakonnego. W dalszej kolejności wierni wysłuchali słów Chrystusa z Ewangelii według św. Łukasza (5, 1-11). Cudowny połów staje się symbolem przyszłego apostolstwa, do którego Jezus powołuje Piotra i jego towarzyszy. Zgromadzeni dziękowali Jezusowi za dar miłości, za to, że zachęca ludzi, by wypłynęli na głębię, by nie bali się poświęcać swego życia Chrystusowi i prosili o siłę, by tak jak Szymon Piotr z odwagą potrafili zostawić swe „łodzie” i iść za Nim.

Na koniec Ksiądz Jarosław udzielił osobistego błogosławieństwa jako znak miłości Bożej, która każdego wzywa po imieniu.

Katarzyna Kryńska

Wizytacja kanoniczna w Ostrożanach

          W dniach 10 -11 grudnia w parafii pod wezwaniem Narodzenia Najświętszej Maryi Panny w Ostrożanach odbyła się wizytacja kanoniczna. Przyjazd Ks. Biskupa poprzedzony był przygotowaniem duchownym parafian poprzez rekolekcje adwentowe, które przeprowadził ks. Krzysztof Kisielewicz. Pierwszego dnia wizyty już o godz. 8.30 delegacja oraz straż pożarna oczekiwała na przyjazd Jego Ekscelencji Biskupa Antoniego Dydycza na trasie z Drohiczyna do Ostrożan, gdzie państwo Jacek i Teresa Kryńscy ze Smarklic powitali Najdostojniejszego Pasterza chlebem i solą. Mimo trudności technicznych eskorta straży pożarnej zaprowadziła Dostojnego Gościa do Zespołu Szkół Rolniczych im. Wincentego Witosa w Ostrożanach. Tam oczekiwał już samorząd uczniowski, grono pedagogiczne oraz ks. Proboszcz Roman Szmurło. Po powitaniu Arcypasterza młodzież wystawiła przedstawienie nawiązujące do Bożego Narodzenia. Następnie Ks. Biskup udał się do szkoły podstawowej. Dzieci zademonstrowały program ożywiający, mimo, iż mówił o śmierci.. W dalszej kolejności przybył do świątyni, skąd wraz z ludem udał się na cmentarz grzebalny. Ta procesja była wyrazem naszej wiary w Zmartwychwstanie. Odpowiadając na artykuł ze Składu Apostolskiego,, wierzę w świętych obcowanie” został on przez nas wprowadzony w czyn. Na cmentarzu w pięciu stacjach objęliśmy modlitwą papieży, biskupów, księży, dobrodziejów, wychowawców, rodziców, krewnych, tych, którzy oddali swoje życie za wolność, oraz wszystkich wiernych zmarłych szczególnie tych, którzy odeszli od nas w czasie od ostatniej wizytacji. Przy ostatniej stacji Jego Ekscelęcja zwrócił uwagę na to, by dzieci uczestniczyły w takich obrzędach, to w przyszłości też będą pamiętały o zmarłych. Mówił też, że krzyże na cmentarzu to testamenty zmarłych, wyrazy wiary w Chrystusa i w Zmartwychwstanie, a skoro tak, to nasza wiara ma sens, podobnie jak mając nadzieję wierzymy, że będziemy uczestniczyć w chwale Zmartwychwstania. Z cmentarza wróciliśmy do kościoła, gdzie dzieci, młodzież, osoby dorosłe gorąco przywitały Dostojnego Gościa. Następnie ks. Proboszcz zdał sprawozdanie z życia parafii i poprosił Ks.Biskupa o przewodniczenie Mszy św. W homilii Arcypasterz nawiązując do pierwszego czytania, porównał głód pierwszych rodziców z naszym głodem adwentowym, głodem oczekiwania na przyjście Jezusa Chrystusa, który w pełni ten głód zaspokoi. Również drugie czytanie uczy nas, że człowiek, żeby mógł znaleźć siły pójścia za prawdą musi najpierw uwolnić się od własnych słabości. Ks. Biskup wspomniał również, że to właśnie 10 grudnia obchodzimy rocznicę konsekracji Domku Loretańskiego. Przedstawił powstanie Domku, który przypomina to wszystko, co działo się w Nazarecie i gdzie powstała litania loretańska. Głosił dalej,, tam, gdzie jest miejsce dla Matki i dla Jezusa, to i nie zabraknie dla nas sił byśmy mogli rozwijać się, dojrzewać, żeby nasze serca i umysły ubogacały się tym, co będzie świadczyło o wrażliwości i naprawdę i na dobro, co będzie nas przygotowywało na spotkanie z Jezusem Chrystusem.

            Tego dnia za Pasterzem do naszego sanktuarium przybyli księża: ks. mag Mieczysław Onyśk- dziekan naszego dekanatu, ks. dr Stanisław Ulaczyk- proboszcz parafii katedralnej w Drohiczynie, ks. Jarosław Redosz – sekretarz Ks. Biskupa oraz ks. mag Antoni Klukowski- obecny wikariusz parafii Knychówek.

            Drugi a zarazem ostatni dzień wizytacji rozpoczął się o godzinie 9.00, w Szkole Podstawowej w Stadnikach[Filia Szkoły w Grodzisku]. Również tu życie religijno- kulturowe jest obecne i daje o sobie znać. Dostojnego Gościa przywitały dzieci śpiewem,, witamy Cię alleluja…’’a po nich pani dyrektor z Grodziska. Następnie dzieci przedstawiły jasełka i wszyscy przełamali się opłatkiem. Tu też Ks. Biskupowi towarzyszyła miejscowa straż pożarna. Kolejnym etapem wizytacji było odwiedzenie ośrodka zdrowia w Ostrożanach, gdzie spotkał się z pracownikami służby zdrowia. O godzinie 11.00 Arcypasterz spotkał się z radą parafialną. Od. godziny 11.30 rozmodlony lud na czele z Apostolatem Maryjnym i Kółkami Różańcowymi oczekiwał na swego Pasterza. W samo południe rozpoczęła się Msza św. wieńcząca wizytację. Również tego dnia Eucharystii przewodniczył i Słowo Boże wygłosił Ks. Biskup Antoni Pacyfik Dydycza. Tego dnia swą obecnością zaszczycili nas księża: ks. J. Redosz, który koncelebrował Mszę św. w intencji o zdrowie i udany zabieg dla taty ks. M. Onyśka, obecny był również dyrektor niedzieli ks. Dariusz Frydrych, ks. Tadeusz Krakówko proboszcz z Miłkowic, ks. Marian Dobrowolski proboszcz ze Skrzeszewa, oraz ks. Aleksandro Barbieri.

W homilii tego dnia zastanawialiśmy się nad sensem życia. Prorok Izajasz ukazując czasy Mesjańskie jest pełen mocy poszukuje porównań, że przyjście na świat Jezusa da nam lepiej spostrzegać sens życia. Jezus , aby zaczęły wypełniać się proroctwa daje nam przykłady jak mamy żyć , by móc uczestniczyć w historii Zbawienia. Refleksja nad sensem życia rodzi pytanie o cnotę nadziei .Ta nadzieja głosił Ks. Biskup ma swoją twarz , swoje imię ,tą Nadzieją jest Jezus Chrystus .Dlatego, że przyszedł na ziemię i jest z nami w kościele w każdej Mszy św. On jest Droga, Prawdą i Życiem, a Maryja nasza Ostrożańska niech będzie dla nas przykładem, jak mamy odkrywać wielkość, piękno i życzliwość.

            Po zakończonej Mszy św. delegacje dzieci, młodzieży, osób dorosłych podziękowały Jego Ekscelencji za przejawy pasterskiej miłości , za Apostolska posługę, za wygłoszone Słowo Boże. Ostatnie słowa wdzięczności należały oczywiście do ks. Proboszcza Romana Szmurło w których podziękował za wsparcie pasterskim słowem i ojcowskie rady.

            Na koniec Ks. Biskup zawierzył wszystkie sprawy i nas wszystkich najlepszej z Matek przed cudownym obrazem Matki Bożej Ostrożańskiej, prosząc, by pomagała nam przygotować się na kolejne święta Bożego Narodzenia,, bo Chrystus rodzi się tam, gdzie człowiek chce odbudować Boży obraz i Boże podobieństwo wszczepione podczas aktu stworzenia”.

                                   Katarzyna Kryńska

„Przyjdźcie do Mnie wszyscy…”

27 listopada w ostrożańskim sanktuarium odbył się kolejny Wieczernik Maryjny. Przybyliśmy do naszej najlepszej Matki, by za Jej pośrednictwem przedstawić Bogu to wszystko, co nas boli, nęka, dręczy. W sposób szczególny zawierzaliśmy Maryi tych, którzy w jakikolwiek sposób są uzależnieni.

Głównym punktem naszego nabożeństwa była Msza św., której przewodniczył proboszcz ks. dr Roman Szmurło. Po niej odbyła się adoracja Najświętszego Sakramentu. Uwielbialiśmy Jezusa ukrytego pod postacią chleba. Chwaliliśmy Go całym sercem, przedstawiając Mu całą naszą nędzę, nasze słabości, niedoskonałości i naszą złośliwość. Prosiliśmy o zmiłowanie nad tymi, którzy nadużywają alkoholu, by Bóg uwolnił ich od zgubnych skutków tej słabości, dał siłę i moc do powstania. Modliliśmy się pieśniami i rozważaliśmy tajemnice różańcowe części bolesnej, podążając za Jezusem po drogach Jerozolimy, od Ogrójca aż po Kalwarię.

W pierwszej tajemnicy ogarnęliśmy modlitwą tych wszystkich, którzy mają w swych domach alkoholików lub bliskie osoby nadużywające alkoholu, aby nigdy nie tracili nadziei w sens nieustannej modlitwy i żyli słowem Pana. Przedstawiliśmy też Bogu tych wszystkich, którzy odeszli do wieczności bez sakramentów św., by okazał im swe miłosierdzie. W drugiej tajemnicy, wpatrując się w głębokie rany Chrystusa, zdobyliśmy się na bardziej doskonałą skruchę. Wyrażaliśmy żal za grzechy, wołając: „Któryś za nas cierpiał rany, Jezu Chryste, zmiłuj się nad nami”. Przez trzecią tajemnicę dostrzegliśmy to, że wspomnienia grzechów jak ciernie wbijają się w nasze sumienia. Zrozumieliśmy, że te kolce możemy usunąć, przynosząc ulgę Jezusowi i nam samym, przez wytrwałe wypełnianie postanowienia poprawy. Przepraszaliśmy za wszelkie kolce pijaństwa i za grzechy, które były ich rezultatem. Tę tajemnicę prowadzili mężczyźni, którzy kiedyś zbłądzili, ale powstali i są blisko Chrystusa. W dalszej części Różańca prosiliśmy o siłę i odwagę do szczerego wyznania grzechów w sakramencie pokuty dla nas i tych wszystkich, którzy uciszyli już swoje sumienia.

W ostatniej tajemnicy bolesnej Jan dostał od Jezusa Matkę, Ona umiłowanego ucznia. Jezus o nas też nie zapomniał, my otrzymaliśmy możliwość zadośćuczynienia za nasze grzechy. Dzięki temu możemy mówić do Boga: „Ojcze Przedwieczny, ofiaruję Ci Ciało i Krew, duszę i Bóstwo najmilszego Syna Twojego, a Pana naszego Jezusa Chrystusa na przebłaganie za grzechy nasze i całego świata”. Przepraszaliśmy Boga ukrytego w Najświętszym Sakramencie za ludzi uzależnionych, bo oni często nie są w stanie jeszcze przepraszać, żyjąc w upojeniu alkoholowym, głodzie narkotykowym czy innych uzależnieniach. Naszej Matce zostały też przedstawione prośby wcześniej spisane na kartkach.

Następnym punktem naszego modlitewnego spotkania było indywidualne błogosławieństwo, które daje nam siłę do wytrwania w dobru, bowiem Jezus mówi: „Przyjdźcie do Mnie wszyscy, którzy utrudzeni i obciążeni jesteście, a Ja was pokrzepię”. Po błogosławieństwie indywidualnym Pan Jezus błogosławił nam ukryty w Najświętszym Sakramencie. Podchodził do każdego, nad każdym się pochylał, a my z wiarą przyjmowaliśmy Jego obecność, aby przemieniał nasze serca. Tego dnia na ołtarzu została wyłożona Księga Trzeźwości, w której to od 15 lat nie było żadnego wpisu. Nasz duszpasterz jako pierwszy wpisał się, by złożyć ofiarę, że na czas pasterzowania w naszej parafii nie spróbuje żadnego alkoholu. W ślad za nim również inni uczestnicy wpisali się do księgi za tych wszystkich, którzy obrażają Boga przez nałogi, a szczególnie pijaństwo.

Katarzyna Kryńska